สิว– ๒, สิวะ หมายถึง [สิวะ–] น. ความดี, สิริมงคล; พระศิวะ, พระอิศวร. (ป.; ส. ศิว).
[สิวะ–] น. ความดี, สิริมงคล; พระศิวะ, พระอิศวร. (ป.; ส. ศิว).
น. ศิวาลัย, ที่ประทับของพระศิวะ; ที่อยู่อันเกษมสุข.
น. ชื่อเครื่องมือของช่างไม้ช่างทองเป็นต้น มีทั้งชนิดมีคมและไม่มีคม สําหรับใช้ตอก เจาะ สลัก เซาะ ดุน แรเป็นต้น.
น. สิ่วชนิดหนึ่งตัวหนาเป็นสี่เหลี่ยม มีคม.
ดู สิว– ๒, สิวะ.
น. วอ, เสลี่ยง, คานหาม. (ป.).
น. วอ, เสลี่ยง, คานหาม. (ป.).